Ruim 20 jaar werkzaam in reis- en cruisebranche, ben ik natuurlijk vaak aan boord en heb vele mooie cruises gemaakt. En wat heb ik daar ook veel lieve en bijzondere mensen ontmoet. Tijdens al die jaren heb ik veel cruises begeleid, waarbij ik zowel excursies begeleidde als dagelijkse vraagbaak voor mijn gasten aan boord was.
Een jaar of 10 geleden begeleidde ik een cruise naar de Noorse fjorden. Een prachtig vaargebied overigens, de schoonheid van de fjorden verveelt nooit. Onder een grote groep gasten had ik ook een echtpaar, die voor de eerste keer een cruise maakten. Laat ik ze de heer en mevrouw Pietersen noemen. Enkele weken voor vertrek belde de zoon om aan te geven, dat zijn ouders nogal eenvoudige mensen waren die de waarde van geld soms moeilijk konden inschatten. Of ik een oogje in het zeil kon houden en ze indien nodig kon adviseren… Natuurlijk. En hoeveel geld ze mee zouden moeten nemen, want ze beschikten niet over een credit card. Dat is altijd een lastige vraag, want het uitgavenpatroon van gasten is zo persoonlijk. Maar nadat zoon en ik het over de excursies, een jenevertje per dag en fooien hadden gesproken, wist hij voldoende.
De cruise begon en de heer en mevrouw Pietersen waren schatjes.
Elke dag verschenen ze aan mijn desk vlakbij de receptie. Om even een praatje te maken en om te vertellen hoe ze het naar hun zin hadden. De heer was altijd een harde werker geweest, mevrouw had altijd voor huishouden en kinderen gezorgd. Maar ze had een brede horizon en wilde wel nog meer van de wereld zien. Het geld-verhaal viel dan ook op zijn plek, toen mevrouw (ze praatte erg graag) vertelde, dat ze ooit was begonnen met sparen. Elke euro die ze kon missen uit de huishoudpot verdwenen in een oude sok. Meneer wist jarenlang van niets, maar mevrouw spaarde een aardige cent bij elkaar. Totdat hun zoon ervan hoorde en schrok van het bedrag dat in de sokkenlade werd bewaard. Na advies te hebben ingewonnen, reed zoonlief met moeders naar Luxemburg om daar een bankrekening te openen (ja, zo hoog was het bedrag!). Het sparen op zich was een groot plezier voor haar. Nou ja, misschien wilde ze ooit een cruise maken, samen met haar man.
Maar toen de Europese Unie kwam, kon de bankrekening in Luxemburg niet verborgen blijven en vond zoonlief dat ze gebruik moesten maken van de zogenaamde ‘inkeer-regeling’, waardoor ze in elk geval geen boete kregen van de Belastingdienst. Opnieuw naar Luxemburg dus, nu om het geld op te halen. Mevrouw voegde er nog aan toe, dat ze zo genoten had van die uitjes naar Luxemburg met haar zoon. Het reislustige zat er toch wel in.
Uiteindelijk boekten ze de cruise, wel gewoon een binnenhut hoor, want ze hadden zich nog nooit luxe aangemeten en dan gingen ze nu ook niet doen. En ze genoten ervan! ’s Avonds zag ik ze genieten in het theater, allebei voorzien van een jenevertje.
Na enkele dagen polste ik (met de vraag van de zoon in het achterhoofd) of het allemaal duidelijk was met de boordrekening. Hun contante storting op hun boordrekening was nog niet verbruikt, dus ik nam aan van wel. Mevrouw knikte en wilde graag laten merken dat ze het heus allemaal in de smiezen had. Meneer glunderde bij zoveel vernuft van zijn vrouw, hij had niets met geld(zaken). Mevrouw flapte eruit, dat ze de andere 1200 euro nog niet had hoeven aanspreken. Ik vroeg dan of ze dat geld wel steeds in haar kluisje bewaarde. Kluisje? ‘Dat soort moderne dingen gebruik ik niet, want ik begrijp niets van zo’n cijfercode’… Ik bewaar dat gewoon in het douchekapje in de badkamer! Ik geloof dat ik aan boord nog nooit zo hard gelopen heb. Wetende hoe schoon de hutten meestal gehouden worden door de steward en dat douchekapjes na gebruik regelmatig vernieuwd worden…
Gelukkig, gelukkig, de 1200 euro zat onaangebroken in het douchekapje. Ik heb ter plaatse het kluisje in gebruik genomen en mevrouw gezegd dat als ze geld nodig had, ik haar zou komen helpen met de code. Niet dat ze dat nodig hadden, ze zijn er ook weer mee naar huis gegaan, hun uitgavenpatroon aan boord was ook zuinig.
Ik zie ze zo nog voor me, de heer en mevrouw Pietersen, inderdaad eenvoudige mensen. Wat hebben ze genoten van hun cruise!