Reizen is beleven, cultuur en natuur ervaren. En dat niet altijd op een manier zoals je het verwacht…
Zuid-Afrika heeft een unieke natuur. Ja, ook hier kun je (als de politieke situatie het hopelijk weer snel toelaat) cruises maken. Bekende cruisehavens zijn Kaapstad en Port Elizabeth. Kaapstad is een uitstekende uitvalsbasis voor de Kaap en de wijngebieden en Port Elizabeth sluit fantastisch aan op de Tuinroute. En wist u dat u hier Addo Elephant National Park kunt bezoeken? Als u zeker wilt zijn van een ontmoeting met grote groepen olifanten, mag dit niet in uw reisschema ontbreken. De nationale parken zijn een verblijf voor of na de cruise meer dan waard. Schrijvend over Zuid-Afrika word ik al weer enthousiast, ik ben er een paar maal geweest en zeker niet voor het laatst!
Op één van mijn reizen wilde ik niet het al eerder bezochte Kruger National Park bezoeken, maar juist een kleinschaliger wildpark. We kozen voor Madikwe Game Reserve, vlakbij de grens met Botswana, berijdbaar binnen enkele uren vanaf Johannesburg of Pretoria. Hier verbleven we in de Impodimo Lodge.
Oh, als ik het zo weer voor me zie, wil ik zo weer terug gaan. Alles stijlvol gebouwd van hout en leem en voorzien van kleine en verfijnde details. Een fenomenaal vergezicht over de bush vanaf het sfeervolle terras. Zo’n Safari lodge waar alles ademt dat je welkom bent. De gastenverblijven liggen rondom de Main Lodge, met veel ruimte ertussen zodat het lijkt of je hier alleen verblijft.
Er is één bijzonderheid: omdat het geen accommodatie is met een hek erom heen ('wildlife' is hier de baas, niet de mens), kun en mag je niet zelf van je gastenverblijf naar de Main Lodge lopen, maar moet je je laten begeleiden door de ranger van de lodge. Geen probleem, maar elkaar bellen is in dit gebied niet vanzelfsprekend, dus even ouderwets een tijd afspreken om opgehaald te worden. De ranger loopt voor noodgevallen met een groot jachtgeweer (waar mijn zoons, toen nog in basisschool-leeftijd, behoorlijk van onder de indruk waren). 's Avonds stak hij op de weg naar ons gastenverblijf de fakkels al aan, waardoor we sfeervol verlicht naar de Main Lodge konden lopen voor ons diner.
Soms aten we buiten onder de sterrenhemel, soms overdekt, maar altijd werden we voorzien van flanellen dekentjes, want de avonden in de maand mei (bijna winter) koelen snel af. Vlak voor de wandeling terug naar het gastenverblijf (wederom begeleid door de ranger) kregen de zoons nog een kop warme chocolademelk en kreeg iedere gast een warme kruik mee. Heerlijk. De flanellen kruikomtrek is als cadeau mee naar huis gegaan en doet tot op de dag van vandaag dienst.
Terug in ons verblijf vonden we dan een opgerold papier op ons bed voorzien van een goede-nacht verhaaltje. De hoofdrolspeler was altijd één van de dieren van de ‘Big five’ (olifant, leeuw, luipaard, nijlpaard en buffel). Eén van deze 5 beleefde in de korte anekdote een avontuur met als clou een wijze levensles. Ook deze opgerolde verhaaltjes gingen mee terug naar Nederland.
Dagelijks werden er gamedrives georganiseerd om, met respect voor de natuur, wildlife te spotten. In een open jeep met twee rangers. Wat hebben we veel gezien en beleefd. Hele troepen olifanten en giraffen kruisten ons pad (of wij dat van hen).
Alleen de luipaard ontbrak nog op ons lijstje. De ranger kwam op een middag enigszins gehaast naar ons gastenverblijf en klopte aan de deur. Er was een slapende luipaard gezien op loopafstand, of we zin hadden om er (begeleid!) naartoe te wandelen. Ja natuurlijk, mijn zoons stonden al buiten. Ik moest mijn hoge wandelschoenen nog even aantrekken en trok ze gehaast naar mijn toe. Ik trok de veters snel op zij om in mijn schoenen te kunnen stappen.
Pas toen ik de ‘veter’ vast had voelde ik beweging…
Dat wat leek op een losse veter bleek een lange, dunne slang te zijn. In een reflex liet ik los en vloog de slang door de kamer, die daarna pijlsnel het hazenpad koos. Gelukkig zijn slangen doof (vertelde de ranger later), want ik slaakte een behoorlijke gil. Mijn zoons kunnen zich dit moment tot op de dag van vandaag heel goed herinneren.
Het was geen giftige slang, maar dat maakte de schrik natuurlijk niet minder. Toch hoort dit ook bij de natuur. Daarna zijn we toch gaan wandelen, om op veilige afstand naar de luipaard te kijken, die verscholen tussen de struiken lag te slapen.
Mijn oudste zoon had ook nog een bijzondere ontmoeting. Hij zocht midden op de dag verkoeling in het op de heuvel gelegen zwembad (ja, het wordt overdag gewoon heel erg warm, ook al is het bijna winter). Hij was lekker aan het plonsen, maar een olifant had eveneens zin in verkoeling en was de heuvel opgelopen om zich met zijn slurf even lekker nat te spetteren. Stonden ze ineens oog in oog met elkaar, allebei aan een rand van het zwembad. Ook hier een gil, ik weet niet wie van de twee er erger geschrokken was.
We hebben prachtige herinneringen aan Zuid-Afrika en hebben het er nog regelmatig over. Meer weten over dit prachtige land in combinatie met een cruise langs de kust van Zuid-Afrika en Namibië? Ik adviseer u graag. ps. Het enige continent waar geen slangen voorkomen is Antarctica. Ook daar was ik en beleefde bijzondere (heel andere) ontmoetingen met de natuur. Wilt u zich laten inspireren? Lees hier mijn blog over Antarctica. (Foto's uit privé archief en van Impodimo Lodge)