Als het zo’n winterse dag is met een strakblauwe lucht, moet ik aan (het veel koudere) Antarctica denken. Meteen even het dagboekje dat ik bijhield tijdens mijn cruise naar Antarctica tevoorschijn gehaald. Ik durf te zeggen dat het één van mijn mooiste cruises ‘ever’ was, mede vanwege de optimale weersomstandigheden: koud, maar vrijwel de gehele reis zonnig en met een strakblauwe lucht. Heerlijk om terug te lezen waarom Antarctica zoveel indruk op mij maakte.
Oorverdovende stilte Er zijn geen steden, geen wegen (hooguit paden), geen elektriciteitsmasten en de mobiele telefoon heeft geen bereik. Er zijn op de immens grote ijsvlakte enkele onderzoeksstations met wat houten huisjes erom heen. Zelfvoorzienende dorpjes, al impliceert het woord ‘dorp’ eigenlijk al te veel. Er zijn geen bomen, geen struiken, de vrijwel enige beplanting zijn mos-soorten. Wat er wel is: rotsgesteente, sneeuw en ijs, heel veel ijs. In mijn dagboekje schreef ik: ‘Wat een oorverdovende stilte hier. Ik heb veel gereisd, maar een dergelijke stilte heb ik nergens anders op de aarde ervaren’.
Cuverville Island Een heel mooie baai tussen de ijsschotsen is te vinden op Cuverville Island. De opkomende zon is hier adembenemend en zorgt voor fascinerende kleuren. In de vroege ochtend is het water vaak rimpelloos, soms hangt er wat nevel. Een fantastische plek om ‘wildlife’ te spotten en van de stille natuur te genieten. Mocht u hier ook een ‘landing’ aan wal maken, dan kunt u kennismaken met de enorme pinguïnkolonie. U ziet ze niet alleen, u ruikt ze ook… Pinguïns zijn niet bang, u kunt ze van dichtbij fotograferen. Zeekoeien en zeeolifanten zijn er ook, al vergt het een dosis geluk ze te vinden.
Ik lees terug: ‘Er staat een zogenaamde landing per Zodiac op het programma met zo’n 10 medepassagiers. En dus staan we al weer vroeg aan dek, in dikke winterkleding met thermo-onderlagen. We gaan genieten van de adembenemende natuur en zullen hopelijk wat wildlife spotten. En dat lukt, al gauw zien we een groepje bultruggen, half slapend dobberend aan de oppervlakte maar snel alert. Ze komen (nieuwsgierig als ze zijn) vlakbij onze Zodiac. Zo dichtbij, dat we de knobbels op hun huid kunnen zien. We hebben echt contact. Als ze ook nog wat speelse duiken gaan maken, kunnen we niet anders dan een tijd roerloos toekijken. Hier zijn verveelt geen moment.’
Lemaire Channel en Paradise Bay
Om deze indrukwekkende bestemmingen te kunnen bezoeken, is rustig weer een voorwaarde en zonnig weer een cadeautje. Lemaire Channel is landschappelijk een hele spectaculaire zeestraat, de mooiste doorsteek tussen het Antarctisch Schiereiland en Booth Island.
Ik schreef in mijn dagboek: ‘We naderen met ons schip het smalste gedeelte van het Lemaire-kanaal en mijn eerste gedachte is: dat gaat nooit passen. De doorgang is zo smal en er is zoveel drijfijs. In mijn ogen geen doorkomen aan. Gelukkig telt mijn mening niet, de kapitein en de stuurmannen/-vrouwen loodsen het schip vakkundig tussen de rotsen en ijsschotsen door. Ondanks dit precieze klusje is de brug open voor ons als passagiers en op de radar kunnen we zien hoe de ijsmassa zich beweegt. Wat een spectaculaire ervaring en wat geweldig dat het lukt om via deze zeestraat door te steken. Soms is de doorvaart namelijk door ijs geblokkeerd en moet er een alternatieve route gevonden worden’.
Even verderop ligt Paradise Bay, ook wel het sterfhuis van de ijsschotsen genoemd. Afgebroken ijs- en gletsjerbrokken lopen hier aan de grond, omdat het hier relatief ondiep is, en zorgen voor prachtige sculpturen. In de winter worden ze door kruiend ijs vernietigd. Als de zon er bij is, kunt u duizenden kleuren waarnemen: van spierwit tot diepblauw. Een goede camera is hier onontbeerlijk, want de ene ijssculptuur is nog mooier dan de andere en het geheel vormt een schouwspel van kleuren en vormen.
Ook hier is weer veel wildlife te spotten: stormvogels, Weddellzeehonden en zelfs zeeluipaarden. De dieren zien er vertederend uit. Maar een zeeluipaard is geen lieverdje, deze jager schroomt niet een paar pinguïn-jongen te verorberen. Ja, ook voor het oog van menselijke bezoekers!
Neko Harbor
Neko Harbor is een plek waar je naast het spotten van wildlife goed aan land kunt gaan voor een wandeling. Ik kan de sfeer niet beter beschrijven dan met de woorden uit mijn reisverslag:
‘Opnieuw een zonnige dag, strakblauwe lucht en koud. De Zodiac brengt ons aan land om een gletsjer-wandeling te maken. Goed warm aangekleed lopen we met een klein groepje, voorgegaan door onze expeditieleider, eerst over rotsen en daarna door de sneeuw omhoog. Door middel van een touw zijn we met elkaar verbonden. Om de paar meters prikt de expeditieleider een stok in de sneeuw zodat we ook de terugweg gemakkelijk kunnen vinden. Doordat de zon steeds hoger aan de hemel komt te staan, kunnen er al lopende (hard werken) wat laagjes van onze kleding uit: winterjassen worden om het middel geknoopt, mutsen gaan af. Wat een kracht heeft de zon! Onze expeditieleider geeft al snel aan dat er iets gaat gebeuren... We horen gekraak in de gletsjer aan de overkant van het smal toelopende fjord. We lopen nog een stuk hoger om een goed uitzicht te hebben. We zitten in T-shirts op een vooruitstekende rots en kijken en luisteren naar de gletsjer . De expeditieleider heeft zoveel ervaring, dat hij vrijwel exact het moment kan aangeven, waarop wij de camera's in de aanslag kunnen houden. Het gekraak neemt toe. De pinguïns, die in grote getale aan de waterkant staan, beginnen de berg op te rennen, omdat ze weten dat ze de voeten niet droog zullen houden. Een enorm ijsblok breekt af en valt met donder en geweld in de baai. Het water trekt in rap tempo een meter of twintig terug en neemt veel kiezel en ijs-gruis mee. Wat een apart geluid. Dan even een moment van doodse stilte. Waarna het water in de vorm van een (kleine) tsunami terugslaat op de kust. De pinguïns wachten op een hoger punt totdat de kust weer veilig is. Ons expeditieschip ligt wat verderop in de baai en deint mee op de golfslag. Wat een boeiend natuurverschijnsel speelt zich vlak voor onze ogen af. Nog geen 3 minuten later is de rust weergekeerd. De pinguïns zijn weer terug aan de oever of in het water. Het afgebrokkelde ijsblok drijft rustig in het water, het is waarschijnlijk miljoenen jaren oud en begint aan een volgende reis.
Als we aan het einde van de middag de baai uitvaren, organiseert de bemanning een barbecue aan dek. Vuurkorven gemaakt van oude olievaten verwarmen ons. We kijken nog even achterom naar die mooie plek in de baai. Op de rots waar we vandaag zaten, schijnt een laatste zonnestraal. Daarna valt de schemer snel. Wat een betoverende ontmoeting met moeder natuur. Wat voel ik me klein’.
Als ik mijn klanten mag adviseren over wat écht niet op hun wenslijstje mag ontbreken, dan luidt mijn antwoord: Antarctica. Wilt u meer weten over een cruise naar Antarctica? Stuur mij gerust een berichtje of neem contact op. Ik adviseer u graag!
